Op weg naar Puno

Vanochtend konden we een keer uitslapen omdat we pas om elf uur zouden vertrekken naar Puno. Natuurlijk waren we toch weer om zes uur wakker. We doen de gordijnen open en zien dat de dag prachtig begint. Het is hier overdag heerlijk weer, elke dag 19 graden, die aanvoelt als 25 graden. Een heerlijk temperatuurtje. Het is het eind van de winter. Als de zon achter de bergen zakt koelt het snel af en kan het wel -20 graden worden. Dat hebben wij niet meegemaakt. Het werd s nachts rond het vriespunt. Zomer is het hier in de maanden december tot en met maart. Dan regent het hier elke dag. Dat zijn de enige maanden van het jaar dat het regent. De rest van het jaar valt er geen druppel!

We verlaten de regio van de quequa, met hun eigen taal, het Inca landschap met al die terrassen waarvan iedereen een stukje mag bewerken.

Onderweg passeren we  weer het hoogste punt van Peru, 4910 meter, het dak van de wereld voor ons en we zien weer verschillende kuddes dieren. Ook zomaar in de middel of knowhere een begraafplaatsje. Een onherbergzaam gebied waarin het leven voor de mensen hard en zwaar moet zijn.

We nemen vandaag afscheid van Erwer onze chauffeur. Een jonge jongen waarbij het stuur in vertrouwde handen is. Het verkeer is chaotisch, het recht van de sterkste, bijna geen auto hier zonder deuken, iedereen toetert hier voor van alles en nog wat. Wij zijn blij dat we hier niet zelf hoeven te rijden. Erwer rijdt safe en vol zelfvertrouwen.

En afscheid van onze gids Jesica, die ons drie dagen lang van alles heeft verteld over haar land, de verschillende culturen binnen Peru, de wildlife, de armoede, maar ook de verbeteringen. Ze is terecht trots en heeft de liefde voor haar land aan ons overgebracht. Ook een afscheid van de groep waar we de afgelopen 3 dagen mee gereisd hebben. 4 Zwitsers en 4 Nederlanders. Onderweg naar Puno  Flamingo’s gespot. En op exact 4444 meter gestopt bij een groot bergmeer. We rijden uren over een hoogvlakte waar zo nu en dan een hutje staat waar ook echt mensen wonen. Richting Puno verandert de Agroculture van verbouw op terrassen naar verbouw op pampa’s. Hier is veel meer water en regent het 6 maanden per jaar. De mensen daar hebben een irrigatiesysteem ontwikkeld waardoor ze 2 x per jaar kunnen oogsten. Morgen gaan we kennis maken met de lokale farmers en gaan we een halve dag werken op een lokale boerderij.